Амьдралдаа анх удаагаа төрсөн өдрөөрөө уйллаа

1 Үнсэлт бол 1 Окситоцин юм

 Япон улсад онц байдал цуцлагдаад хүүхдүүдийн цэцэрлэг ажиллаж эхэллээ. Би өнөө өглөө ч хоёр хүүхдээ цэцэрлэгт нь хүргэж өгөв.

 Өглөө босоод өрөөнөөсөө гарахад 5настай охин минь хоолны шрээний араас үсрэн гүйж ирээд “Ааваа тэврүүлье”гээд эрхэллээ. Би охиноо тэврээд нүүрэн дээр нь хэд хэдэн удаа үнслээ. Охин маань “ир эрх ” хүүхэд болохоор өглөө хамгийн түрүүнд “үнсэхгүй” бол гомдоод бөөн асуудал болно.

 Сэтгэл нь ханасан охиноо буулгаад эгчийхээ араас тэнтэр тунтар алхаж ирсэн хүүгээ тэвэрч үнслээ. Дөнгөж 1нас4сартай хүү минь алхах гишгэх нь үнэхээр эгдүүтэй хөөрхөн.Аавдаа хэд үнсүүлсэн хүү минь сэтгэл нь ханасан бололтой дахиад л тэнтэр тунтар алхасааар хоолныхоо ширээрүү буцаж талхаа идэж эхэллээ.

 Биологчдын хэлснээр,хүн төрлөхтөн хэн нэгнийг үнсэхэд “Окситоцин ”гэдэг “Хайрын гормон” нь маш ихээр хүний биеэс ялгарч байдаг ба ялгарах үед нь хүний тархи Аз жаргалыг мэдрэнэ.

Зөвхөн үнсэлт ч биш, тэврэлт хайр энхрийлэл бас бие биенээ хүсэн ширтэлцэх, секс хийх үед ч Окситоцин буюу Аз жаргалын гормон ихээр ялгарч байдаг гэнэ.Тийм ч учраас Окситоцин нь “Аз жаргал гормон” “тэврэлтын гормон” “итгэлцэлийн гормон” “тайвшруулах гормон”зэргээр олон янзын нэр томьёотой.

 Өглөөний хоолоо идэж дуусаад гэрээсээ гарлаа. Хүүгээ дугуйныхаа ард суулгалаа. Мэдээж,хүүгийхээ хацар нүүрэн дээр дахин дахин үнэрлэж үнсэнгээ “Аз жаргалын гормон нь маш ихээр ялгарах болтугай” гэж дотроо залбирангаа хүүгээ инээсгэлэн харлаа. Тэгтэл хүү минь аавруугаа харж мөн л инээмсгэллээ. Нялх хүүхдийн инээмсэглэл Японы Фүжи уулнаас ч үзэсгэлэнтэй юм байна. Гэхдээ, үзэсгэлэнт Фүжи уул шиг хүүгийхээ инээмсэглэлд би уйлаагүй юм. Миний уйлсан шалтгаал бол ,өнөөдөр би 56насныхаа төрсөн өдөртэй золгож байгаатай холбоотой .

 56насандаа Соёлжав багш маань шоронгоос суллагдсан нас юм. 56нас бол Соёлжав багш маань шоронгоос суллагдаж, амьдрал хувь заяагаа цоо шинээр эхэлсэн нас, 1981он байсан юм.

 Харин, өнөөдөр бол 2020оны 6сарын 5. Дугуйгаа унангаа “өнөөдөр би 56нас хүрч байна” ингэж бодонгуут нулимс минь өөрийн эрхгүй урсан гарлаа. 1981оны Соёлжав багшийгаа дурсан саналаа...

 Багш маань надтай адилхан үнсэх дуртай байсан. Хичээлийн завсарлагаанаар үргэлж Ирээдүй дээд сургуулийн оюутнуудын хацар дээр нь үнсдэг байлаа. “ Сонин өвгөн шүү. Яах гэж хүүхдүүд үнсээд байдаг юм болоо?”гэж би тэр үед боддог байлаа.

 Цэцэрлэгийн үүдээр дотогшоо ороод багшид нь хүүхдээ хүлээлгэж өгчөөд салалтын үнсэлт үнсэлээ. Дахиад л Соёлжав багшийгаа саналаа “ Аан,нээрээ,бусдын хүүхдүүдийг үнсэх нь өөрийн хүүхэдтэй адилтган боддог байсных юм байна”. Би өөрийнхөө хүүхдүүдийг үнсдэг. Харин Соёлжав багш маань Ирээдүй дээд сургуульд суралцдаг шавь нараа үнсдэг. Зөвхөн энүүгээрээ л багш бид хоёр ялгаатай.

 Соёлжав багш оюутнуудаа өөрийн хүүхдээс ялгаагүй хайрладаг байсан. Соёлжав багш гайхалтай сонин хүн юм аа.

Айдастай нүүр тулсан мөч （корона вирусын тухай）1

1.　 Өнөөдөр Тэнгэрийн тухай бодлоо.

Охины маань халуун өнөөдөр ч гэсэн үргэлжилж байна. Оройн хоолны өмнө, би татами(хулсан шалан) дээр суугаад, удирдлаганы товчийг даран NHK- гийн (мэдээ7) суваг дээр тааруулав. 5 нас хүрч байгаа охин маань аавынхаа өвдгийг сулбагардуухан дэрлэн хэвтэнэ. Халуурснаас болж час улаан болсон охиныхоо нүүрийг хараад би дахин нэг духыг нь дарж үзлээ. Халуунтай байна！

Телевизийн мэдээгээр 5 дугаар сарыг дуустал онцгой байдал сунгагдана гэсэн мэдээ дахин дахин давтагдана.

Охин маань ядрангуй нүдээр аавыгаа ширтэв.

Хариуд нь би сулхан инээмсэглээд охиныхоо духыг зөөлөн үнслээ.

Мэдээж сэтгэл дотроо бол инээмсэглэх сэдэл байсангүй.

Онцгой байдал үргэлжилж буй энэ үед эцэг хүний хувьд охиныхоо халуурч буйтай нүүр тулна гэдэг үнэхээрийн хүнд.

Гэвч охинруугаа бол нүүр дүүрэн инээмсэглэх хэрэгтэй. Сайн аав байх гэдэг нь жүжиглэж үзүүлэх ёстой юм байдаг юм болов уу.

Телевизийн мэдээгээр өнөөдрийн нас барсан хүний тоог мэдээлэх үед охин маань аавруугаа харан 「Заяа нь корона вирус тусаагүй шүү. Корона вирус бол үхдэг байхгүй юу. Би үхэхгүй ээ 」гэв.

Би дахин инээмсэглэнгээ охиныхоо духыг үнэрлэн 「Тиймээ, энгийн ханиад биз дээ」гэж хариуллаа.

Охин маань үхлийн тухай яриснаас болоод ч тэр үү би телевизийн дэлгэц ширтэнгээ Өвөр монголын алдартай дуучин Тэнгэрийн тухай саналаа. Түүний охин 6 настайдаа нас барсан. Сурвалжлагчийн асуултанд 「Яах ч аргагүй шүү дээ. Ард үлдсэн хүн нь амьдраад явахаас яахав.」гэж хариулсан түүний үгийг бодоход тэр лавтай амиа хорломоор санадаж байсан байх. Маш ихээр зовсон байх даа.

Халуурсан өдрийн тоо дөрөв хоног хүрээгүй бол эмнэлэгт очиж болохгүй гэсэн улсын захирамжийг бүгд дагана. Би ч гэсэн охиноо эмнэлэгрүү авч очоогүй. Нэн түрүүнд өөрсдийгөө хамгаалах нь чухал. Эмнэлэг бол вирус халдварлах аюулт газар шүү дээ. Бас тэгээд бусдыг хамгаалах явдал чухал. Охин маань хэрвээ корона вирусээр халдварласан байвал эмч ажилтан болон бусад өвчтөнд халдаахгүй байхын төлөө байх хэрэгтэй.

Япон бол дүрэм тогтоолд дэндүү чанга ард түмэн. Би ч гэсэн япон маягийн дүрмийг дагаж байгаа. Усыг нь уувал ёсыг нь дага гэсэн үг байдаг даа.

Телевизийн дэлгэцээр цаг агаарын мэдээ явна. Мэдээ7 ч дуусах дөхлөө. Би охиныхоо халуун духыг илэнгээ 「Юу ч идмээргүй байгааг нь ойлгож байнаа. Гэхдээ оройн хоолоо сайн идээд эмээ уучихвал нөгөө роликийг авч өгнө шүү.」

Охины маань нүдэнд баярын гэрэл гялалзав.

「Үнэн үү? Тэр ягаан роликийг уу? Ашгүй дээ！」

「Үнээн」гэж би имээмсэглээд толгой дохилоо. Толгойд эргэлдэх Тэнгэрийн тухай бодлоо тас нуунгаа.

Зовлонгоо дотроо хадгалж, баяр жаргалаа гэр бүлтэйгээ хуваалцмаар байна.

Амархан стрэсстдэг талтай юмаа.